De week van de hoge bomen.
Deze week was de week van de hoge geknakte bomen. Leiders die in de problemen kwamen omdat ze de verbinding met hun medewerkers en/of klanten zijn kwijtgeraakt. Nu is dat op zich niets bijzonders. Je ziet dit verschijnsel voortdurend. Denk maar even aan de afstandelijke houding van bestuursvoorzitter Louise Gunning van de universiteit van Amsterdam bij de Maagdenhuisbezetting. Een treffender beeld van twee totaal verschillende werkelijkheden zag ik zelden. Deze week vielen mij drie zaken op. Ik zet ze even voor u op een rijtje.
De directie van de KLM kondigt een grootscheepse reorganisatie aan. Het is vijf voor twaalf voor onze nationale luchtvaartmaatschappij. Managers en ondersteunend personeel worden massaal ontslagen. Reden volgens de KLM; we zijn te duur, we zijn het contact met de klant verloren en de bedrijfscultuur moet anders! Ik vraag me dan af of de directie van de KLM zich wel realiseert dat de bedrijfscultuur voor het overgrote gedeelte door hen zelf bepaald wordt? Ik zie nergens actiepunten om de huidige cultuur binnen diezelfde directie te veranderen. En volgens mij is het bedrijf het contact met de klant helemaal niet verloren. Al haar uitvoerende medewerkers hebben immers dagelijks direct contact met hun klanten, krijgen dagelijks feedback van hen. Volgens mij is er iets anders aan de hand. Ik denk dat de directie het contact met haar eigen medewerkers is verloren. En juist daarom komen de alarmbellen (te) laat het hoofdkantoor binnen.
En dan de politie. Korpschef Gerard Bouman stapt op. Ik heb zijn afscheidsinterviews gezien en gelezen. Wat me daarbij opvalt is dat er geen moment van zelfreflectie te ontdekken is. Bouman reflecteert voortdurend op het gedrag van anderen en houdt zichzelf halsstarrig buiten schot. Er is geen moment waarop hij kritisch naar zichzelf kijkt en zich kwetsbaar opstelt. Dat maakt zijn verhaal veel minder geloofwaardig. Jammer dat Bouman zichzelf niet wil of durft te laten zien. Dat had hem als leider veel krachtiger gemaakt.
Dan minister Van Der Steur. Ik zal u de hele affaire rondom de foto van Folkert van de G. besparen. Wat mij echter opvalt is de belofte van de minister dat hij de zaak op zal gaan pakken. Maandag spreekt hij alle medewerkers van het departement toe! Zou het niet veel beter zijn als Van Der Steur nu juist met zijn medewerkers in gesprek ging in plaats van hen toe te spreken? Ik denk dat het effectiever is als hij nu zou vragen (onderzoeken) hoe het zo gekomen is. Wat ging er mis bij zijn medewerkers en waar bleef hij zelf in gebreke? Op die manier creëert hij verbinding met zijn medewerkers. Dat lijkt me vele malen beter dan een toespraak over wat er bij die medewerkers moet veranderen. De zingeving en intrinsieke motivatie bij zijn mensen wordt immers niet versterkt door een, aan de tweede kamer beloofde, donderpreek van de baas.
Moraal van dit verhaal; Voor leiders is de verbinding met de werkvloer essentieel. Die verbinding krijg je alleen als je oprecht geïnteresseerd bent in je medewerkers, je ook kritisch naar jezelf kijkt en je jezelf kwetsbaar durft op te stellen.
Marcel Janssen